ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ..

 

 

ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΑΙΛΟΥΡΩΝ..

 

TARTAROUGA

 

ΓΕΛΑΤΕ,ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ Ν ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ..

Κυριακή απόγευμα

STILL LOVING YOU

Χειμερινή τού κήπου συγκομιδή

ΘΕΟΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ..

ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΩ..

SO SAD EYES!

Η Πόρτα

GET UP,STAND UP..ΣΠΥΡΟ,ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ..

ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΑΜΠΟ-3 ΣΦΑΙΡΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΛΕΞΗ..

Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΥΑΚΙΝΘΟΥ..

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

Κοιμησου Περσεφονη,
στην αγκαλια της Γης..
Στου κοσμου το μπαλκονι,
ποτε μη ξαναβγεις..

για εμάς τους ονειροπόλους...

ΚΕΜΑΛ

dance me

ΠΑΝΤΙΓΙΕΡΑ

ΤΣΕ

ΜΟΝΟΦΘΑΛΜΑΚΙ,ΟΜΟΡΦΑΚΙ..

 

ΜΕΛΙΝΑ

ΠΟΥ ΝΑ ΓΥΡΙΖΕΙΣ

οι πρωθυπουργοι..

KANELLOS FOR EVER

Το βιβλίο των ηρώων

Ζωντανη αντανακλαση απο ενα ονειρο

ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΛΙΓΟ ΝΑ ΒΑΣΤΑΞΕΙ..

ενα γυρο το φεγγαρι

High Hopes

ÆTHER
..................................................................................
ÆTHER

τι αλλο θελεις να σου πω,για να ξυπνησεις επιτελους..

οι αγαπημενοι..

ΘΑ ΡΘΕΙ ΚΑΙΡΟΣ..

εμενα οι φιλοι μου ειναι μαυρα πουλια..

Δυο σημάδια κάτω από τις κόρνες των οχημάτων

ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ

αερικό είσαι...

Σβήνω απ'την άμμο όλα τα χνάρια, απόψε που σε κυνηγάνε,
ξέρεις δε φταίνε τα λιοντάρια αν μείνουν νηστικά πεινάνε...
Υποταγμένα σε κριτές, υποκριτές και τους μοιραίους,
κήρυκες που από ουρανούς κι από άμβωνες ωραίους...
Λένε πως σ'έφερε ως εδώ μαύρο καράβι, μέγα πάθος
όμως το ξέρουν κατά βάθος...

Αερικό είσαι, αερικό.

Όσοι δε θέλουν να θυμούνται πότε και που αντισταθήκαν,
ποια τείχη γκρέμισες και βγήκαν, ποιες φυλακές να μη φοβούνται...
Τώρα σε θέλουνε σκυφτό, τώρα σε θέλουν νικημένο,
ανήμπορο κι υποταγμένο για να ξεχνάνε αυτό που ήταν...
Θα 'ρθει μια μέρα ένα παιδί, τη μέρα που θα επιστρέψεις,
θα 'ρθει αυτό, μην το γυρέψεις και θα σου πει...

Αερικό είσαι, αερικό...

Παυλίδης Παύλος



ΑΙΘΕΡΑΣ

ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ ΔΕΙΛΙ..

ΜΗ ΜΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ..

Federico Garcia Lorca

Βουνά και σύ΄γνεφα μακριά σ' όλα τριγύρω σιγαλιά
τα λιόφυτα γαληνεμένα και τα σπιτάκια ασβεστωμένα.

Σ' ένα αχερόχρωμο πανί κεντά η καλόγρια η μικρή
άχου, τι όμορφα κεντάει το χεράκι της πως πάει.

Βάνει πουλιά, βάνει δεντριά, και τ' άστρα τα χρυσά
βάνει στις τέσσερις τις κόχες τέσσερις αγριομολόχες.

Σ' ένα αχερόχρωμο πανί κεντάει η καλόγρια η μικρή
μα κάθε τόσο αναστενάζει και κάτι με το νου της βάζει.

Λίγο το χέρι σταματά μες στον αέρα και κοιτά
στα μάτια της π' ανοιγοκλείνουν δυο καβαλάρηδες περνούν.

Κι ύστερα πάλι στο πανί ξεσπάει η καλόγρια η μικρή
τι ποτάμια, τι χορτάρια, τι λιοτρόπια, τι φεγγάρια
πλάσματα της αρεσιάς της τής ονειροφαντασιάς της.

...............................................................................
PLAY
Boomp3.com
...............................................................................


Αιθερικο

ΑΙΝΤΕ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ,ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΝΑ ΣΑΙ

μαλαματενια λογια

Vladimir Mayakovsky-MECANO

I know the power of words,
I know the tocsin of words.
They are not those that make theater boxes applaud.
Words like that make coffins break out
make them pace with their four oak legs.
It happens they are thrown out,
not printed, not published.
But the word gallops, its saddle girth tightened,
it rings through the ages and trains creep nearer
to lick... poetry's toil-hardened hands.

ÆTHER

magiakofski

magiakofski

FEDERICO GARCIA LORKA

Αιθεριωμενο..

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Eίτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος

Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ' άστρα
Μαζεύονται όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μεσ' στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ' το παραθυρό σου

Το πρόσωπο μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή Nύχτα

Μάνος Χατζιδάκις
..................................................................................

Άκου έν' όνειρο ψυχή μου
και της ομορφιάς θεά.
Μου εφαινότουν οπώς ήμουν
μετ' εσένα μία νυχτιά.

Σ' ένα ωραίο περιβολάκι
περπατούσαμε μαζί.
Όλα ελάμπανε τ' αστέρια
και τα κοίταζες εσύ.

Εγώ στόλεα: Πέστε, αστέρια,
είν' κανέν' από τ' εσάς,
που να λάμπει από 'κει απάνου
σαν τα μάτια της κυράς;

Πέστε αν είδετε ποτέ σας
σ' άλλη τέτοια ωραία μαλλιά,
τέτοιο χέρι, τέτοιο πόδι,
τέτοια αγγελική θωριά;

Εσύ έκαμες ετότες
γέλιο τόσο αγγελικό,
που μου φάνηκε πως είδα
ανοιχτό τον ουρανό.

Και παράμερα σ' επήρα
εισέ μια τριανταφυλλιά
κι έπεσά σου αγάλι αγάλι
στην ολόλευκη αγκαλιά.

Κάθε φίλημα ψυχή μου
όπου μόδινες γλυκά,
εξεφύτρωνε άλλο ρόδο
απ' την τριανταφυλλιά.

Όλη νύχτα εξεφυτρώσαν,
ως απούλαμψεν η αυγή,
που μας ηύρε και τους δυό μας
με την όψη μας χλομή.

Τούτο είν' τ' όνειρο ψυχή μου.
Τώρα στέκεται εις εσέ,
να το κάμεις ν' αληθέψει
και να θυμηθείς για με.

Διονύσιος Σολωμός





απο ÆTHER
.................................................................................

ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ,Ο ΠΑΡΑΦΟΡΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

http://www.youtube.com/watch?v=GqDnI-SO5ME

Boomp3.com


Boomp3.com

Ζωή...

Boomp3.com





Δες τα πουλιά, που παίζουνε στον αέρα
γιορτάζοντας έτσι την καινούργια μας μέρα
Δεν έμεινες όνειρο, να σε πληγώσω
Κρυφό μυστικό μου, να σε προδώσω

Δεν είναι το χάδι που γλιστρά στο σκοτάδι
Ζεστό φιλί, ξένο μέσα στη ζάλη
Δεν έγινε πλοίο που 'φυγε να το χάσεις
Μήτε κορίτσι σκάρτο, για να ξεγράψεις

Δεν έγινε τρένο, που 'φυγε να γυρίσει
Φεγγάρι στη δύση ν' ανατείλει, να δύσει
Έμεινες πάντα εδώ, να κυλάς
Ζωή στο αίμα μας, ζωή να κερνάς

ΑΠΟΝΤΕΣ

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

Η καρδια μας ειναι ενα κυμα που δεν σπαει στην ακρογυιαλια.Ποιος μαντευει τη θαλασσα,απ οπου βγαινει η καρδια μας?
Αλλα ειναι η καρδια μας ενα κυμα μυστικο,χωρις αφρο.Βουβα πιανει μια στερια.
Και αθορυβα,σκαλιζει το αναγλυφο ενος ποθου,που δεν ξερει απογοητευση και αγνοει την ησυχια.

Γιωργος Σαρανταρης.

Οσ'αστρα γυρω βρισκονται

Boomp3.com


απο ÆTHER

Αερας της αγαπης

Boomp3.com

απο ÆTHER

ηλιογέννητη

Boomp3.com

Είδα ενα όνειρο μικρό
που γλύκανε η καρδιά μου
Είχα φτερά πνοή γιορτή
Ψηλό το πέταγμά μου

Κι έψαχνα λέει στα σύννεφα
στην αγκαλιά του αγέρα
να βρώ την ηλιογέννητη
του ήλιου θυγατέρα
στο πέταγμα μου

Του ανέμου άστρο κι εγώ
το πιο μικρό
μες το φως της αυγής ανατολής
Μες το μπλε τ' ουρανού
του γιορτινού
η ματιά μου δροσιά σταλαγματιά
με το φόβο γελά αχ πως πετώ
του ανέμου ψυχή κι εγώ
πως να σωθώ
να μάθω που πηγαίνω

Βρίσκω την ηλιογέννητη
στου σύννεφου την άκρη
φλόγα φωτιά στα μάτια της
χρυσή ειν' η θωριά
αααχ η θωριά της

Αν θες να μάθεις που θα πας
και να σωθείς γυρεύεις
παιδί να γίνεις μάτια μου
στο μύθο να πιστεύεις

Παιδί να γίνεις μάτια μου
στο μύθο να πιστεύεις

Μάνος Αχαλινωτόπουλος απο το δισκο Υακινθος

απο ÆTHER

Ανάμεσα Σύρο και Τζια

Ανάμεσα Σύρο και Τζια μικρή φυτρώνει νεραντζιά
όμορφή μου κοπελιά που 'χει τις ρίζες στο βυθό
και τα κλαδιά στον ουρανό, το κορίτσι π' αγαπώ.

Άιντε, νύφη της θαλάσσης τι βανίλιες θα χαλάσεις
με τον ήλιο φορεσιά σου και με τα πουλιά προικιά σου.

Όταν καθίζει ένα πουλί στην κεφαλή της και λαλεί
ωχ φορτούνα μου κι αυτή.Χάνω τιμόνι και κουπιά,
με πλημμυράνε τα νερά, έλα Χριστέ και Παναγιά.

Κι αν γενεί ποτέ το θάμα κι αγαπήσεις, κάνω τάμα
να σου φέρω μια μπρατσέρα και τον Πολικό Αστέρα.

Οδυσσέας Ελύτης

οι εσπερινοι υποκλινονται στον κυριο Νικο Γκατσο..

ΣΥΡΟΣ

ΑΣΕ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ

ΑΧΑΡΝΕΙΣ

Bαθιά η φωνή της Θάλασσας

δεν εχω να χασω τιποτα..ειμαι λευτερος..

τα ειχα ολα μια φορα,μα ηθελα παραπανω
τι να τα κανω τωρα πια, αποψε που σε χανω..

Πορτραίτο μιας Νεράιδας

απο ÆTHER

απο Αργοναυτη

ωχρα και γαλανο,σ αγαπησα,Συρα μου..

Απλοί στίχοι

Ένα σπίτι για να γεννηθείς
ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις
ένας στίχος για να κρυφτείς
ένας κόσμος για να πεθάνεις

Τάσος Λειβαδίτης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ: Γιάννης Γρυπάρης: 'Αριστος Γλυκύς Λο

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ: Γιάννης Γρυπάρης: 'Αριστος Γλυκύς Λο

μπαγασακο..

ο δικος μας Παυλος..

Ο.ΕΛΥΤΗ-Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΦΑΝΟΥΣ

Αγγελος Αγγέλου

ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Νάναι σά νά μάς σπρώχνει ένας αέρας μαζί
πρός έναν δρόμο φιδωτό πού σβεί στά χάη,
καί σένα τού καπέλου σου πλατειά καί φανταιζί
κάποια κορδέλα του, τρελά νά χαιρετάει.

Και νάν' σάν κάτι νά μού λές, κάτι ωραίο κοντά
γι' άστρα, τή ζώνη πού πηδάν των νύχτιων φόντων,
κι αύτός ο άνεμος τρελά-τρελά νά μάς σκουντά
όλο πρός τή γραμμή των οριζόντων.

Κι όλο νά λές, νά λές, στά βάθη τής νυκτός
γιά ένα – μέ γυάλινα πανιά – πλοίο πού πάει
Όλο βαθιά, όλο βαθιά, όσο πού πέφτει εκτός:
έξω απ' τόν κύκλο των νερών – στά χάη.

Κι όλο νά πνέει, νά μάς ωθεί αύτός ο άνεμος μαζί
πέρ' από τόπους καί καιρούς, έως ότου – φως μου –
(καθώς τρελά θά χαιρετάει κείν' η κορδέλα η φανταιζί)
βγούμε απ' τήν τρικυμία αύτού τού κόσμου . . .

Γιάννης Σκαρίμπας

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

αιθεροβάμων

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ-ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ

ΜΝΗΜΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΑΓΙΟΥ

Χανω την ισορροπια
ο αγερας με τρυπα
φταινε κι οι κραυγες των γλαρων
σ εναν γκριζο οριζοντα
Οι αποστασεις με λυγιζουν
δεν υπαρχει επιστροφη
ειναι η αθωοτητα μου
μεσα στην καταστροφη..
Τι παθος...

νεραιδοξωτικα ( ΙΙ )

νεραιδοξωτικα ( Ι )

Μυστικος Κηπος

Οι ψυχές

ΠΟΙΗΤΩΝ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΚΩΔΙΞ

Οι ποιητές μιλούν με λέξεις αυταπόληκτες
φράσεις που δεν συμφέρουν στους κοινούς
είναι κυριότατα κατά, κι όταν υμνούν προσέχουν
ώστε συντόμως οι ίδιοι να ταπεινωθούν.


Οι ποιητές δεν ξέρουν μήτε ανάγνωση μη και γραφή
παρά μονάχα στίχους, αγνοούν τις αποδείξεις
και ζητούν εξόχως το αναπόδεικτο, το σκοτεινό
γιατί στο φωτισμένο κιόλας κατοικούν οι αποθηκάριοι.
Ζουν στο κενό, στο μαύρο κέντρο των πραγμάτων
εκεί που ο χρόνος καίγεται με μιά ταχύτητα φωτός.


Οι ποιητές οφείλουν πάντα να είναι μόνοι
ν' αντισκευάζονται τους νόμους και τη φύση
να καταργούν τις τέσσερες διαστάσεις
αν τούτο δίνει κάποιο νόημα στη μορφή τους.

Απαγορεύεται στους ποιητές η είσοδος
μέσα σε χώρους λιπαρούς και κοινοχρήστους
η μεταμφίεσή τους σε πτηνά κι αξιωματούχους
(οφείλουν πάντα να κυκλοφορούν γυμνοί)
και προ παντός απαγορεύεται η σιωπή τους
όταν οι άλλοι μασουλούν τη γλώσσα τους.


Κι απαγορεύεται το κρέας, το κρασί κι η συνουσία
χωρίς να κατακρημνισθούν σε στίχους
απαγορεύονται οι τιμές κι οι διατιμήσεις
απαγορεύονται οι ρομφαίες κι οι τριχοτομήσεις
απαγορεύονται σαφώς οι παραμαρτυρήσεις.
Αλλά το πιο παράδοξο, το πιο ιλαρόν
απαγορεύται στους ποιητές ο θάνατος.

Η ΠΕΙΡΑ ΚΑΙ Η ΠΥΡΑ, Εκδ. Κέδρος

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ (1922-1996)

ΣΦΕΝΤΟΝΑ

Αερικό

ΟΤΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ

ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ

Κάθε σου λέξη µια ευχή

Ονείρου φως ποιος σ’αντέχει ποιος
Κραυγή χαράς ποια φτερά φοράς και πάς
Μέσα µου πέρνα µη διστάζεις
Και ρίζωσε πριν φύγεις
∆είξε µου τ’ αύριο
Κάθε λέξη σου µια ευχή
Κάθε χρώµα στο βλέµµα σου
Ήλιος που βγαίνει µετά την βροχή
Σηµάδεψε και ρίξε
Πάνω στον καηµό φωτιά
Να βρω στεριά
Να βρω στεριά
Στης µνήµης τα χωριά
Να βρω στεριά
Να ρίξω άγκυρα βαρειά
Και τότε θ’ ανάψω βαθιά στην καρδιά
Φωτιά που θα µοιάζει σε σένα
∆είξε µου τ’ αύριο
Κάθε λέξη σου µια ευχή
Κάθε χρώµα στο βλέµµα σου
Ήλιος που βγαίνει µετά την βροχή
Σηµάδεψε και ρίξε
Πάνω στον καηµό φωτιά
Να βρω στεριά

Κύµα τ’ ουρανού

Κύµα τ’ ουρανού
Της φωτιάς τραγούδι ανείπωτο
Άκρη εσύ του γκρεµού
Θάλασσα του γυρισµού
∆έντρο εσύ της σιωπής
Κάτω απ’ τον ίσκιο σου ταξίδεψα
Ταξίδεψα και ζήλεψα
Τ’ άρωµα της βροχής
Μου λες- θα ρθείς κι όµως πάντα αργείς
∆ίψα µου και γη
Τ’ουρανού πηγή
Ποια παράξενη φυγή, γιορτάζει πάλι µες τα µάτια σου
Άνεµος είσαι και πας
Και την ψυχή µου σκορπάς

Μαγική εικόνα

Σήμερα ,τα χρώματα μεγάλωσαν μετά τη βροχή

σήμερα,τα πήρες και ζωγράφισες μια εικόνα μαγική

κι εγώ από μέσα θα περάσω η πόρτα είν' ανοιχτή

Στην μαγική σου εικόνα

που όλα μονιάζουν μάτια μου

κι όλα είναι μέσα σ' όλα

έσβησαν τα σκοτάδια μου

μέσα στα χέρια σου οι εποχές

ένα ποτάμι που κυλά

σ' αρχαίες πόλεις σ' εξοχές

στην μαγική σου εικόνα ...

Σήμερα,είμαι ένα φύλλο που πέφτει στη γη στα πόδια σου

Σήμερα,είμαι μια μικρή σιωπή ανάμεσα στα λόγια σου

Δε θέλω τίποτα ν' αλλάξω τούτη τη στιγμή

Στην μαγική σου εικόνα ...

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα

Της φωτιάς οι μάγοι

ΤΟ ΘΟΛΩΜΕΝΟ ΜΟΥ ΜΥΑΛΟ

Οταν ήμουν παιδί...

OI ΠΟΙΗΤΕΣ..

Ερωτικό

Το όνομά σου ( Μεγαλυνάρι )

Τ' όνομά σου : ψωμί στο τραπέζι

Τ' όνομά σου : νερό στην πηγή.

Τ' όνομά σου : αγιόκλημα αναρριχόμενων άστρων.

Τ' όνομά σου : παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.

Τ' όνομά σου : ρινίσματα ήλιου

Τ' όνομά σου : στροφή από φλάουτο τη νύχτα.

Τ' όνομά σου : στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο.

Τ' όνομά σου : κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν την 'άνοιξη πίσω τους

Τ' όνομά σου : βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο

Τ' όνομά σου : περίσσευμα στου βοσκού την καλύβα

Τ' όνομά σου : τοπίο χωρισμένο με χρώματα

Τ' όνομά σου : δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.

Τ' όνομά σου : ένας ψίθυρος απ' αστέρι σε αστέρι

Τ' όνομά σου : ομιλία δύο ρυακιών μεταξύ τους

Τ' όνομά σου : μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο

Τ' όνομά σου : ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο σε μιαν άμπωτη ήλιου.

Τ' όνομά σου : ροδόφυλλο σ' ενός βρέφους το το μάγουλο

Τ' όνομά σου : πεντάγραμμο στις κεραίες των γρύλων

Τ' όνομά σου : ο Ηνίοχος στην άμαξα του ήλιου.

Τ' όνομά σου : πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια στα μεσούρανα

Τ' όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.

Τ' όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων

Τ' όνομά σου : Ειρήνη στις ρότες των πλοίων

Τ' όνομά σου : ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε

Τ' όνομά σου : αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.

Τ' όνομά σου : αλληλούια πάνω στο Έβερεστ

Στίχοι: Νικηφόρος Βρεττάκος

Μουσική: Τερψιχόρη Παπαστεφάνου

Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Μπαραμπούτη

Ο ουρανος

Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου

Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου

Ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος

Ν'αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα

Που σε κάθε κορμό έχουμε χαράξει

Εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα

Να τα συλλαβίσουμε μαζί

Να τα μετρήσουμε ένα ένα

Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.

Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός.

Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι.

Μανόλης Ἀναγνωστάκης (Θεσσαλονίκη 1925 - Ἀθήνα 2005)

απο Αιθεροβάμων

την απαντηση,την παιρνει ο αγερας..

Πριγκηπεσσα

Γεννιομουν κι ορκιζοτανε/
να γινω πριγκηπεσσα/
σ ενα παλατι σκοτεινο/
με βαφτισε Τριστεσσα..
<Γιαννα Δεμιρη>
<

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ

<Πως να σωπασω μεσα μου την ομορφια του κοσμου
Ο ουρανος δικος μου
Η θαλασσα στα μετρα μου
Πως να με κανουν να τον δω τον ηλιο μ αλλα ματια
Στα ηλιοσκαλοπατια με μαθε η μανα μου να ζω.
Στου βουρκου μεσα τα νερα ποια γλωσσα μου μιλανε
Αυτοι που μου ζητανε να χαμηλωσω τα φτερα>
Κ.Κινδυνης

DEAD CAN DANCE

Arthas destiny

Τα ξωτικά

απο Αιθεροβάμων

το όνειρο

απο Αιθεροβάμων

Στα χτήματα βαδίσαμε όλη μέρα

Οδυσσέα Ελύτη

απο Αιθεροβάμων

Δύο κείμενα του Αφγανού πρόσφυγα μαθητή του 5ου νυ

Δύο κείμενα του Αφγανού πρόσφυγα μαθητή του 5ου νυ

το Ρόδο

ΕΠΙΤΑΦΙΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
Απο Αιθεροβάμων

Κι ὅταν κάποτε θὰ πρέπει νὰ διδάξεις

Κι ὅταν κάποτε θὰ πρέπει νὰ διδάξεις

γιατὶ προσμένει νὰ τοῦ πεῖς, ἕνα παιδί,

ἢ γιατὶ ὁ ξένος σου

μπαίνει στῆς λάμπας σου τὸν κύκλο

σκοτεινιασμένος ἀπ᾿ τὴν ἄχνα τοῦ βραδιοῦ,

ἢ ποὺ τὸ βῆμα σου κάποτε ξαστοχᾶ

κι᾿ ὡσότου ξαναφέξει

πρέπει κι᾿ ἐσὺ σὲ φίλους νὰ σταθεῖς

ἢ ποὺ ἕνας φίλος περασμένος, ποὺ φοβᾶται

πὼς κλονίζεται ἡ φιλία πού ῾χε ἀρχίσει στὰ τυφλὰ

ἀπαιτώντας ἀπὸ σένα νὰ τοῦ γράψεις -

τότε πρέπει στὸν ἑαυτό σου νὰ τὸ πεῖς συνειδητὰ

τί σημαίνει «νὰ διδάσκεις»:

Μὲ λόγια ποὺ βαθιά σου τὰ γνωρίζεις

ἑκούσια νὰ πεῖς: ὑπάρχω ἐγώ.

Κι᾿ ἀκόμη πιὸ πολὺ

διδάσκω δὲν θὰ πεῖ: σὲ κάποιον

γιὰ τὴν σύμπτωση νὰ λὲς τῶν ἐποχῶν

πῶς συμβαίνει καὶ γιατί·

διδάσκω θὰ πεῖ: Γιὰ τὸν Ἕνα νὰ ρωτήσεις τὸν καθένα

ποὺ τοῦ μοιάζει στὴ σιωπή...

Ράινερ Μαρία Ρίλκε Berlin, Schmargendoff16 Apr. 1900

Απο Αιθεροβάμων

ΤΙΠΟΤ ΑΛΛΟ

Κατα βαθος τιποτ αλλο δεν ειναι και τα τριανταφυλλα παρα δακρυα.
Τιποτ αλλο και το σφυριγμα αναχωρουντος τρενου,παρα αθετησις υποσχεσεως.
Τιποτ αλλο και η λυπη παρα μια βραδυα ακουμπισμενη στον Απριλιο.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Η μνήμη των παρελθόντων χρόνων

Αν θελήσω να ξαναγυρίσω με το μυαλό μου πίσω στα παιδικά μου χρόνια με σταματάει μια δυσκολία. Θυμάμαι πιο εύκολα κείνα τα πράγματα που μου ’χουν ξανάρθει, από τότες, πολλές φορές στο νου και τα ’χω ξαναδιηγηθεί σε άλλους, ή στον εαυτό μου, γιατί τα ’βρισκα ενδιαφέροντα, για να δικαιολογήσω μια πράξη μου, και γιατί οι άλλοι τα είχανε διαλέξει για καλύτερα και μου τα είχανε επιβάλει κι εμένα του ίδιου. Τα άλλα, όσα συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή, μένουν μπερδεμένα σε κάποιο θαμπό σύννεφο που υπάρχει (γιατί το αισθάνομαι) μέσα μου. Καταλαβαίνω πως θα μου χρειαστεί κόπος για να φτάσω ώς τα εκεί. Κι έτσι σκοντάφτει η θέλησή μου και γυρίζει σαν ένας μύλος που δεν αλέθει τίποτα· ώσπου να της δώσω καμιά άλλη τροφή να ικανοποιηθεί, κοιτάζοντας λόγου χάριν απ’ το παράθυρο τον εξωτερικό κόσμο, αφού τόση είναι η αδυναμία μου να γυρίσω στον εσωτερικό.

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας

Απο Αιθεροβάμων

Νέα περί του θανάτου

η τέχνη κι η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε : η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε να πεθάνουμε

«Νέα περί του θανάτου του Ισπανού ποιητού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Αυγούστου 1936 μέσα στο χαντάκι του
Καμίνο ντε λα Φουέντε»

Απο Αιθεροβάμων

Καφενεία και κομήτες ύστερα από τα μεσάνυχτα

ένα πουλί θαλασσινό τανύζειτα φτερά του'

λέει: «εσύ ’σαι ο νέος προφήτης μέσα στην τάφρο των δικών σου λιονταριών»

Νικος Εγγονόπουλος

Απο Αιθεροβάμων

ΤΖΑΚΟΥΛΗΣ

Ειμαι ο Τζακουλης και ειμαι σινεφιλ..

μες στη σιφονιερα,εγινε μητερα..

Εεεεπ!πως μπηκε αυτη εκει μεσα?

BΑΜΠΙΡΙΚΟ

ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΣΑΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ,
ΦΡΙΧΤΗ ΒΟΗ ΑΓΕΡΑ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΣΟΥ,
ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΜΕ ΜΑΝΙΑ,
ΑΚΟΥ ΜΙΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ,
ΠΟΥ ΓΙΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ,
ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ ,ΣΤΑ ΧΑΗ,
ΜΕΣ ΣΤΗ ΤΡΑΝΣΥΛΒΑΝΙΑ..

<εισαγωγη,απο το ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΗ,
Γιαννα Δεμιρη,1996>